Pianist Juraj Stanik (1969) studeerde cum laude af aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, hij was finalist in het Wessel Ilcken Concours, winnaar van de Pall Mall Export Swing Award en met het quintet “Five Up High”won hij de Leverkusen Jazz Award. Al tijdens zijn studie schnabbelde hij samen met altsaxofonist Benjamin Herman in Café Alto en Bourbon Street in Amsterdam. Hij vormde met Jasper Blom en Benjamin Herman de band “Five Up High”en daarmee speelde hij op het San Sebastian Festival in Spanje, tussendoor speelde hij met het Ben van Dungen- Jarmo Hoogendijk quintet, ze speelden o.a. op het NorthSea jazz Festival . Andere groepen waarin hij speelde waren “Brand New Orleans”en “Eveline and the Groove Movement”, bovendien geeft hij inmiddels les aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Met al deze verschillende bezettingen maakte hij inmiddels 12 albums, dit wordt dan nummer 13.

De vormgeving van de titel op de cd hoes “INsideOUT’ doet natuurlijk onmiddellijk denken aan het klassieke BlueNote album “In ’n Out” van Joe Henderson, maar in dit geval is het een eerbetoon aan de Nederlandse jazzpianist Rob Madna (1931-2003)middels zijn nummer ” Inside Out “ en tegelijkertijd aan een generatie van Nederlandse jazzmusici uit die tijd, met één van hen, trompettist Ack van Rooyen, heeft Stanik een tournee door Indonesië achter de rug, het geboorteland van Rob Madna. Die was niet alleen maar een piano speler en arrangeur, nee hij was een invloedrijk muzikaal karakter, Thad Jones vroeg hem om te schrijven voor en te spelen in zijn beroemde Thad Jones-Mel Lewis Orchestra, dat geeft zijn niveau wel weer. Bassist Frans van der Hoeven, hier aanwezig, speelde jarenlang met Madna. Behalve het titelnummer van Madna en het sfeervolle “Soul Eyes” van Mal Waldron en de klassieker “Who Cares” van George Gershwin en “Onmo” van Kenny Wheeler zijn alle nummers van Juraj Stanik.

Stanik begon als klassieke cellist, dat heeft hem beïnvloed in zijn manier van componeren en spelen, de melodie zet zich vast in zijn hoofd als een oorwurm, waarmee hij gaat spelen en combineren of hij blijft bij zijn eerste ingeving (hoestekst). Juraj Stanik is de pianist, de eerder vernoemde Frans van der Hoeven is de bassist en Roberto Pistlolesi is de slagwerker van dienst. Toen deze cd in de brievenbus viel zei de naam Stanik mij niks, maar nu ik zijn discografie bekeek, bleek ik diverse cd’s waaraan hij heeft meegewerkt in huis te hebben, alleszins dus een gemis mijnerzijds.

De muziek laat zich het best omschrijven als neo bop, hetgeen betekent dat de swing nooit ver weg is en dat is onmiddellijk te horen in het openingsnummer “Moving Forward”. Stanik heeft een fluwelen touché en weet een intieme sfeer te scheppen. Dat is vooral goed te horen in zijn fabuleuze versie van “Soul Eyes”, titelnummer van de gelijknamige cd van Mal Waldron, een van mijn lievelingsalbums overigens. De compositorische kwaliteit van Stanik staat buiten kijf, ze klinken allemaal als zijn ze weggelopen uit het Great American Songbook, doorwrocht en vertrouwd alsof ze zich onmiddellijk vastzetten in je hoofd. Datzelfde kan gezegd worden van het titelstuk “Inside Out” van Rob Madna, een bluesy muziekje dat prima zou passen in het repertoire van Horace Silver. Een verrassend goede cd, de naam Juraj Stanik zal ik niet licht vergeten.

Jan van Leersum